Het was een stille herfstdag in Berkelland. De lucht hing zwaar boven het landschap. Een vaalgrijze lucht bedekte de wereld, in plaats van de gewone heldere, stralende hemel.
Berkelland heeft een lange en trotse geschiedenis. Een geschiedenis die gemarkeerd wordt door de kracht van de mensen die het land hebben opgebouwd. Maar de laatste jaren was het anders. Winkels gingen dicht en oude mensen stopten met hun leven aan deze plek. Langzaam maar zeker verloor Berkelland haar eigen identiteit.
Ondanks de veranderingen kon je nog steeds de bewoners zien, zich in hun prachtig gekleurde kledij afzonderlijk bewegend door het dorp. Deuren werden geopend om een begroeting te verwelkomen en er werden mooie gesprekken gevoerd. Dit gaf een beetje warmte aan de somberheid die heerste in Berkelland.
Maar deze warme gebaren konden de harde realiteit niet maskeren. Berkelland was nooit meer hetzelfde nadat de industrie vertrok. Het platteland werd ontvolkt, de lokale bedrijven sloten hun deuren en de oudere generatie ging langzaam over naar de eeuwige rust van het graf.
Mensen probeerden nog steeds om Berkelland levendig te houden, maar het was zinloos. De oude Berkellanders waren verdwenen en de plaatselijke economie stond op het randje van te verdwijnen.
Berkelland had genoeg voor de wereld, maar de wereld was Berkelland vergeten. Geleidelijk werd het land weggedrukt onder het gewicht van rampspoed, vergetelheid en afstand. Er waren slechts een paar die herinneringen behielden aan wat het land voor hen had betekend.
Bron: openai.com
Als alles zich zo blijft ontwikkelen als in de afgelopen 10 jaar, dan zou dit wel een een verhaal uit herfst 2030 kunnen zijn.
@jelleboesveld
Toekomst?
