Gisteren op de N18 kwam ik al ruim voor het aanrijden achterop een omaatje. Ik was nummer vier in de rij. Het stundelde steeds enorm, dus:
Bij het oprijden van de invoegstrook op de N18, wilde nummer 2 zo snel mogelijk voorbij oma.
Ik wilde dat ook, maar was eigenlijk kansloos, dacht ik.
Toch gingen we allemaal voor, want oma bleef op de invoegstrook rijden bijna tot het einde.
Uiteindelijk reed oma toch nog rond 85.
Maar ik zag toch weer hoe onverantwoordelijk mijn voorgangers (vooral nummer 2) reden, om toch maar voor oma de baan op te mogen, kunnen. Al de tweede keer dat ik dit deze week zag.
En zo vaak kom ik er nou ook weer niet.
Op de terugweg reed ik ruim voor de N18, achter een 45km autootje. Hoewel 45? Hij kon wel 55, 56.
Bij de oprit voor de N18 dacht ik: 'hij komt achter me aan'. Dat zal me een feest worden.
Eigenlijk wilde ik ergens stoppen om te volgen.
Opeens zie ik hem niet meer in m'n spiegel, en is ie toch doorgereden.
Ik lees wel eens op social media 'heb je niks beters te doen?'. Maar, ik ga niet speciaal op de N18 cruisen, om wat mee te maken.
Ik kom er toch al. En een mening heb ik al gauw.
De frustratie van dit moment is: de tweebaansweg, tussen Groenlo en Haaksbergen. Ze zijn vergeten er twee extra te leggen.
Het had een vierbaansweg moeten zijn.
Nu zijn we slachtoffer van de traagste weggebruiker in het rijtje.
En we mogen 100, maar dat rijden we doorgaans niet.
Omdat er bijna altijd wel een dreutel tussen zit.
